お誕生日おめでとうございます 赤司 ! (Wszystkiego najlepszego, Akashi!)

Żeby nie było, w napisaniu tytułu posta pomógł mi google tłumacz, po prostu staram się przyzwyczaić oczy do nienaturalnych znaczków ;D

A cóż my dzisiaj mamy? Czyżby 20 grudnia? Czyżby to były urodziny pewnego czerwonowłosego, heterochromiczno okiego, sadystyczno-słodkiego imperatora?

WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO, MOJE NAJWSPANIALSZE SŁONECZKO!

Jakbym była mądrzejsza i mniej spontaniczna, dopiero dzisiaj zakładałabym tego bloga, a potem miała podwójną rocznicę... Niestety, wymyśliłam to wczoraj i żal mi już było wszystko usuwać xD

Zanim przejdziemy dalej, proszę, odsłuchajcie wraz ze mną piosenkę moim zdaniem idealnie pasującą do dzisiejszego jubilata ;D

https://www.youtube.com/watch?v=G6hAbh_3RiU

Większość z was na pewno zna ten kawałek, ja sama znam go na wylot od dość dawna, ale pasuje tak idealnie, że aż chce się go przytoczyć ;D

A teraz, prezenty !

 「嘘吐き。」 (,,Kłamcy'')

Autor

Skąd to mam

To nie jest tegoroczne dzieło, ale jak przekopywałam internety to to znalazłam, i... Spodobało mi się xD W końcu co może być lepszym prezentem dla Akasia jak nie jego Tetsuya? ;>

A teraz czas na drugi prezencik, tym razem bardziej dla mnie niż dla szkarłatnego aniołka.

MayuKuro

Dzielnica Akahibara, jak zwykle wypełniona tłumami ludzi pochodzenia zarówno japońskiego, jak i zagranicznego, ma swoistą atmosferę charakterystyczną tylko dla tego miejsca. W powietrzu czuć mieszankę spalin, tak charakterystyczną dla Tokyo, z zapachami ciast pochodzących z niezliczonych Maid Caffe znajdujących się przy ulicach. Wszędzie można ujrzeć wyskakujących znikąd przebierańców, równie barwnych co neony unoszące się nad głowami przechodniów. Miejsce to, żywa feeria świateł i kolorów pośród szarych ulic Tokijskiej metropolii, stanowiło balsam na zmęczoną nauką i treningami duszę Mayuzumiego. Przebył długą i daleką drogę, by dotrzeć tu. Naturalnie nie zrobiłby tego bez przyczyny, nieprawdaż? Portfel jego rodziców zwykle płacze przy każdej sylabie zdania ,,Chciałbym pojechać do Tokyo''. Tym razem jednak nie był to zwykły kaprys, chęć odpoczynku - dziś jest ważny dzień. To dzień, w którym autorka jego ukochanej Light Novel zjawi się w księgarni, by porozmawiać ze swymi fanami. Czy tak zagorzały fan jak Chihiro mógłby odpuścić taką okazję? Nigdy w życiu.

Stojąc na skrzyżowaniu ulic Mayuzumi niecierpliwie przebierał nogami. Czekał na kogoś, a ten ktoś śmiał bezczelnie się spóźniać. Sam przecież oznajmił, iż skoro to on poinformował szarowłosego o spotkaniu z autorką, musi tam być razem z nim. Dlaczego jednak postanowił się nie spieszyć?! Spotkanie za dziesięć minut, a jego wciąż tu nie ma! Zdenerwowany chłopak prychnął, przyciągając tym samym uwagę starszej pani. Kobiecina spojrzała na niego, jakby ujrzała ducha, po czym oddaliła się niemal sprinterskim tempem.

Dobrze, że nie zaczęła krzyczeć.

Westchnął, tym razem na tyle cicho, by nie przestraszyć kolejnej starowinki. Długo jeszcze?

- Witaj, Mayuzumi-senpai - odezwał się głos za jego plecami.

Nie musiał się odwracać by wiedzieć, kto tam stoi. Charakterystyczna aura błękitnowłosego delikatnie musnęła jego szósty zmysł.

- Widzę, że masz naprawdę dużo czasu, Tetsuya - warknął w odpowiedzi - Jak masz zamiar się spóźnić, istnieje coś takiego jak komórka, wiesz o tym? Wciskasz parę klawiszy, wybierasz numer i informujesz drugą osobę, że istnieje możliwość obsuwy.

- Dziękuję za instrukcję, Mayuzumi-senpai - odparł Kuroko beznamiętnym tonem - Możemy już iść? Nie chciałbym się spóźnić.

Co za bezczelny dzieciak! W Chihiro aż zawrzało ze złości, jednak ruszył za chłopakiem. Szli w całkowitym milczeniu, choć szarowłosy miał ochotę wydrzeć się na cały głos, przy okazji przysparzając wszystkich płochliwym osobom w okolicy nagłego ataku paniki. Ha, to byłby całkiem ciekawy widok...

- Proszę - gdzieś jak przez mgłę dotarł do niego głos jego towarzysza. Odwrócił się w słuszną stronę, by natychmiast musieć stanąć. O mały włos, a staranowałby drobnego nastolatka.

- Że jak? - zapytał, tępo patrząc na wyciągniętą do przodu rękę błękitnowłosego.

Znajdował się w niej milkshake, na opakowaniu zaś widoczny był napis ,,Smak czekoladowy''. Mayuzumi spojrzał podejrzliwie na Tetsuyę. To nie jest pierwszy raz, gdy dostaje od niego niby czekoladowego shake'a, a potem okazuje się on być waniliowy. Ich wojna na ulubione smaki trwa w najlepsze, żaden nie ma zamiaru przyznać drugiemu racji.

- Sprawdź go, jeśli mi nie wierzysz - rzekł Kuroko.

Ciągle pełen podejrzeń Mayuzumi niepewnie chwycił kubek w dłoń. Jeśli okaże się, że to znów ta obrzydliwa wanilia, weźmie i wyleje ją bezczelnemu uczniakowi na głowę. Obejrzał opakowanie ze wszystkich stron, jednak wyglądało całkiem w porządku. Rurka również, czysta i nietknięta. Wziął więc głęboki oddech, chwycił słomkę w usta i pociągnął pierwszy łyk.

- To przeprosiny - powiedział Tetsuya - A teraz chodźmy, zostało nam jakieś sześć minut.

Chihiro jeszcze nie otrząsnął się z szoku. Automatycznie ruszył za niebieskowłosym, jednak jego umysł był zupełnie gdzie indziej. Ten shake naprawdę jest czekoladowy. Świat się wali. Kataklizm idzie na Tokyo. Dzwońcie po karetkę i prezydenta, Kuroko trzeba leczyć, a ten dzień ustanowić świętem państwowym. Prawdopodobnie gdyby nie misdirection, zostałby staranowany przez ludzi, jednak tłum jak zwykle rozstępował się przed nimi, jakby instynktownie wyczuwając ich obecność.

Sielanka skończyła się jednak, gdy na drodze nieobecnego duchem szarowłosego stanął słup.

- Uważaj! - zdążył krzyknąć Kuroko, gdy Mayuzumi zaliczył spotkanie trzeciego stopnia z metalowym znakiem.

Poleciał w tył, przysparzając o zawał serca idącą za nim młodą parę.

- Nic ci nie jest? - przez mgłę słyszał lekko zabarwiony niepokojem głos Tetsuyi - Halo, Mayuzumi-senpai?

Na znak, że jest cały i zdrowy, spróbował podnieść się do siadu. Po chwili poczuł dotyk w dolnej partii pleców, gdy niebieskowłosy delikatnie asekurował go przy tym manewrze.

- Aż tak cię zachwyciło to, że dostałeś ode mnie czekoladowego milkshake'a, że aż straciłeś kontakt z rzeczywistością? - zapytał Kuroko poważnym tonem.

- Nie żartuj sobie ze mnie, Tetsuya - warknął Mayuzumi - Po prostu nie zauważyłem tego słupa, i tyle.

A propo milkshake'a... Gdzie on jest? Nie mówcie, że wypuścił go przy zderzeniu?! Świat powoli przestawał wirować, wziął się więc za rozglądanie dookoła.

- Tego szukasz? - usłyszał.

W dłoni niebieskowłosego znajdował się jego shake, jednak z wyraźnie pomniejszoną zawartością.

- Czemu jest go mniej?

- Oh, trochę się wylało, trochę ja wypiłem... Waniliowy jednak wciąż jest lepszy.

Mayuzumi zamrugał kilkakrotnie, przetwarzając nowe informacje.

Ależ to boli... Mogłem bardziej uważać na drogę.

Przymknął oczy, chcąc choć na chwilę zmniejszyć pulsujący ból w głowie. Po chwili poczuł jednak delikatny nacisk na wargi.

- Wypij trochę, poczujesz się lepiej - rzekł Kuroko, trzymając kubek ze słomką przy jego ustach.

Mayuzumi jednak pokręcił głową, czując mdłości. W mroźnych oczach Tetsuyi rozbłysło na chwilę światełko, po czym przystawił shake'a bliżej swojej twarzy i wziął jednego łyka. Chihiro obserwował go, czekając na moment, w którym zobaczy, jak niebieskowłosy przełyka znienawidzony napój. Ten jednak przysunął się bliżej siedzącego szarowłosego. Zaskoczony chłopak nie zdążył się odsunąć, gdy ich wargi zetknęły się. Tetsuya ustawił się trochę wyżej, po czym gestem zachęcił Mayuzumiego do otwarcia ust. Gdy to nastąpiło, poczuł jak ogrzany już czekoladowy shake spływa mu do gardła, przyjemnie rozgrzewając go. Przełknął płyn, po czym z entuzjazmem przyciągnął mniejszego chłopaka bliżej, pogłębiając ich i tak głęboki pocałunek. Gdy wreszcie oderwali się od siebie, z lubością oblizał wargi.

- Odważny jesteś, Mayuzumi-senpai - wymruczał Kuroko - Tak na środku ulicy, tylu przechodniów...

- Naprawdę wierzysz, że ktoś nas zauważył? - zapytał cicho szarowłosy.

W niebieskich oczach bladego chłopaka zalśniło rozbawienie, a on sam delikatnie przejechał językiem po wargach kolegi.

- Przepraszam, Mayuzumi-senpai - wyszeptał - Chyba już nie zdążymy na to spotkanie. Nadal tak boli?

- Już mniej - odpowiedział - Ale przeprosin nie przyjmuję. Musisz się bardziej postarać.

I tak oto Mayuzumi Chihiro i Kuroko Tetsuya nie poszli na spotkanie z autorką ulubionej Light Novel tego pierwszego.

***

Na początku to miało być MayuAka. Ale nieważne co robiłam, nie potrafiłam napisać nic w tej tematyce, więc zaczęłam pisać to, co przyszło mi do głowy. I tak powstało to coś. Uhhh. Nosz kurna, nie mam pojęcia, jak mi to wyszło. To moja pierwsza próba z anime, w mojej wyobraźni jest zajebista, wykonanie na ,,papierze'' ocenicie sami. Mam jednak nadzieję, iż mój trzeci ukochany pairing w moim wykonaniu przypadnie wam do gustu ;D 

Radujmy się i weselmy ! ;D