Gwiazdy

- Co robisz?

- Patrzę na gwiazdy.

- I co? To ma być takie fascynujące?

Chłopak podszedł do swojego mniejszego towarzysza i stanął obok niego. Spojrzał w tym samym kierunku, jednak jego oczy widziały tylko nocne niebo, a na nim punkciki zwane gwiazdami. Nic ciekawego.

- Oh, Daiki, nie rozumiesz gwiazd - rzekł czerwonowłosy chłopak - Na czarnym firmamencie unoszą się miliardy tych świetlistych punktów, a każdy z nich ma swoje imię. Niektóre żyją samotnie, niektóre połączyliśmy w gwiazdozbiory...

- I to ma być takie niesamowite i cudowne? - zapytał Aomine, ziewając ze znudzenia.

Akashi nadal stał, w ciszy popijając herbatę. Poły jego kimona delikatnie poruszały się wraz z oddechami właściciela, a całość jego osoby sprawiała wrażenie kruchości. Blade obojczyki, odsłonięte na widok publiczny, stanowiły bardziej interesujący widok dla ciemnowłosego. Zbliżył się do chłopaka i skubnął jego ucho zębami.

- Zachowuj się, Daiki - wymruczał Seijuurou, delikatnie gładząc towarzysza po miękkich włosach - Chodź, pokażę ci coś.

Zdecydowanym krokiem ruszył przed siebie, a po chwili dołączył do niego Aomine. Znajdowali się na terenie posiadłości Akashiego w Kyoto, więc mogli spokojnie wyjść, nie przejmując się zamykaniem domu. Na zewnątrz było dość chłodno z racji wieczorowej pory, jednak obydwóm nie za bardzo to przeszkadzało, po prostu szli w milczeniu. Niedaleko domu znajdował się niewielki lasek, który Aomine w czasie swego 3-dniowego pobytu tu zdążył już nieco zwiedzić. Ścieżka, która nawet za dnia roztacza wokół siebie aurę tajemniczości, nocą nabrała wręcz magicznego uroku. Poprzez korony drzew prześwitywało słabe światło gwiazd i księżyca, wiatr delikatnie poruszał liśćmi, pod ich stopami łamały się gałązki i uginał mech. Słychać było świerszcze, całą masę świerszczy, wygrywających swą rytmiczną melodię. Oddechy idących zlewały się z odgłosami lasu, tworząc z nimi dziwną, niezrozumiałą harmonię, tak pasującą i jednocześnie odstającą od tego miejsca. Po jakimś czasie do wszystkich tych dźwięków, które wręcz huczały w głowie oszołomionego Aomine, dołączył delikatny szmer wody, poruszanej tylko jej znanymi prądami.

- Widziałem już to jezioro - powiedział cicho, patrząc na Akashiego.

- Ah tak? A więc proszę, spójrz na nie jeszcze raz.

W nieruchomej tafli akwenu odbijał się blask setek tysięcy gwiazd, wymieszanych ze sobą w losowych miejscach. Cała strefa przy jeziorze oświetlona była blaskiem półksiężyca, a nad wodą latały małe świetliki, imitujące własne ciała niebieskie. Całość tej atmosfery, odgłosy lasu, ich ciepłe oddechy, blask niebios odbijający się w kryształowej tafli... Wszystko to osiadało na nich niczym gwiezdny pył, nadając światłości nawet ich miernym osobom. Zszokowany Aomine rozglądał się na wszystkie strony, jednak tylko do momentu. Do chwili, w której jego wzrok spoczął na mniejszym towarzyszu. Ciemne poły nieco za dużego kimona odsłaniały większą część klatki piersiowej chłopaka. Blada skóra jarzyła się niemal fluorescencyjnym światłem. Oświetlony tym magicznym blaskiem wyglądał jak jakiś elf, który zbłądził w świecie śmiertelników i przypadkiem któremuś się objawił. Nieświadomy przemyśleń swego towarzysza Akashi podszedł do jeziora i zanurzył w nim rękę pozwalając, by zimne krople spływały po jego dłoni.

Piękny.

Podszedł do Akashiego, kierowany jakimś dziwnym uczuciem w klatce piersiowej. Delikatnie ujął jego mokrą dłoń i zlizał z niej krople wody. Czerwonowłosy spojrzał na niego z zaciekawieniem w dwukolorowych tęczówkach, jednak pozwolił na ten zabieg. Aomine przejechał opuszkami palców po jego ramieniu, po raz kolejny rozkoszując się gładką fakturą skóry.

- Masz zimne palce - wyszeptał Seijuurou, jednak nie wyrywał się.

Daikiemu nie trzeba było już nic więcej. Ostrożnie, by nie uszkodzić kruchej, magicznej istoty, przysunął go do siebie i pocałował. Pocałował go długim, czułym pocałunkiem, od którego obydwóm świat zawirował. Cudem ustali na nogach, choć mniejszy chłopak prawie całym ciężarem uwiesił się na granatowowłosym. Akashi wtulił twarz w jego obojczyk, by po chwili przyciągnąć go do kolejnego, bardziej namiętnego pocałunku. W czerwono-złotych tęczówkach płonął ogień, który błyskawicznie udzielił się również Aomine. Ostrożnie usiadł, po czym posadził chłopaka na swoich kolanach. Skubał jego szyję, szczękę, wargi, płatki uszu... Wszędzie, gdzie tylko mógł dosięgnąć. Akashi gładził go po włosach, cicho mrucząc z zadowolenia. Coraz to większy ucisk w spodniach dawał o sobie znać, czerwonymi literami wypisując swoje żądania pod powiekami granatowowłosego. Przewrócił Seijuurou na plecy, ostrożnie układając go na niepewnym gruncie. Z szyi zeszedł na obojczyki, z obojczyków delikatnie przesunął językiem po wgłębieniu w mostku, by w końcu przejść do sutków, sterczących od chłodnego powietrza. Najpierw nieco rozgrzał je oddechem, by następnie zacząć pieścić, na zmianę liżąc i przygryzając. Akashi jęknął, przyciskając jego głowę do siebie. Aomine zdjął zimne ręce ze swojego karku i przesunął się trochę wyżej, unieruchamiając mu nadgarstki i jednocześnie składając na jego wargach długi, namiętny, głęboki pocałunek. Kiedy się od siebie oderwali, obaj ciężko oddychali, coraz bardziej odczuwając chęć zaspokojenia palącego pożądania. Granatowowłosy błyskawicznie zjechał ustami na dół i zaczął lizać wnętrze ud swego towarzysza. Szpileczki bólu wbijały mu się w skórę głowy razem z paznokciami wijącego się z rozkoszy chłopaka, jednak sprawiało mu to dziwną przyjemność. Bardzo ostrożnie i powoli wsunął palec w jego wnętrze, kołowymi ruchami rozpychając go od środka. Zaraz potem wszedł drugi. Ciche pomruki i stęknięcia czerwonowłosego rozpalały Aomine do tego stopnia, że zaczynał tracić zdrowy rozsądek. Wszystko, co do tej pory huczało mu w głowie, odgłosy zwierząt, szmer wody, ucichło nagle, zastąpione tymi nieśmiałymi oznakami odczuwanej przyjemności. Dość czekania. Szybkim ruchem rozpiął wszystkie guziki swojej koszuli i zrzucił ją na ziemię. W tym samym czasie Seijuurou majstrował zręcznymi palcami przy jego pasku. Wkrótce obaj byli jako tako oswobodzeni z ubrań, Akashi miał tylko podwinięte kimono. Jednym silnym pchnięciem Aomine utorował sobie drogę do gorącego środka. Zaczął spokojnie, na tyle delikatnie, by mniejszy chłopak mógł przywyknąć, wkrótce jednak przyspieszył rytm, ruchy bioder niemal dostosował do szalejącego pulsu. W głowie miał totalną pustkę, tylko i wyłącznie przepiękny obraz jego własnego, prywatnego magicznego stworzenia, które właśnie czynił sobie poddane. Kakofonia dźwięków, od których odgrodziło ich pożądanie, uderzyła w nich znienacka, szarżując na nieprzygotowane uszy straszliwym łomotem bijącym w rytm zdyszanych serc. Jak ten blask gwiazd, który uczynił atmosferę tak niezwykłą, tak białe było światło w ich oczach, gdy obaj osiągali słodkie spełnienie. Zaraz potem niemal natychmiast opadli z sił.

- O ja pierdolę - wyszeptał Aomine - Nigdy więcej.

Ciepły śmiech poniósł się po wodzie, a w dwukolorowych oczach tańczyły światełka przypominające świetliki.

- Zejdź ze mnie, jesteś ciężki - wysapał Akashi, gdy wreszcie przestał się śmiać.

- Nie, nie ma opcji. Za duży wysiłek.

- Zaraz sam cię zrzucę.

No to turlu turlu w bok, mój drogi. Nie wiadomo jaka siła poruszyła jego mięśnie, ale jakimś cudem ułożył się pleckach.

- Teraz dostrzegasz urok gwiazd, Daiki? - wymruczał Akashi, kładąc się na boku i przytulając do ciepłego ramienia.

- No, powiedzmy, że czasem są ładne - wymamrotał w odpowiedzi.

***

A następnego dnia... W łóżku...

- Apsiiik!!! - Rei aż podskoczył słysząc głośne kichnięcie dobiegające z pokoju panicza Seijuurou.

- A mówiłem ci, Daiki, ubierz się, bo będziesz chory. Jakbyś mnie słuchał, nie musiałbyś teraz leżeć grzecznie w łóżeczku - z szerokim, sadystyczno-słodkim uśmiechem czerwonowłosy siedział obok łóżka, odsuwając wszystkie paczki chusteczek poza zasięg Aomine.

- Daj mi te cholerne chusteczki - warknął Daiki.

- Powiedz to, jak należy - przekomarzał się dalej gospodarz pokoju.

- Chyba śnisz!!

- A więc nie dostaniesz ich. Może zrobię ci rosołku, co?

- Oi, trzymaj się z daleka od garnków. Ej, stój. Akashi, stój do cholery, chcesz mnie zabić?!

A to tylko kolejny dzień spośród tych, które jeszcze spędzą razem.